Η ασφάλεια των φωτοβολταϊκών πάρκων αποτελεί ένα κρίσιμο θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα κατασκευαστές και επενδυτές στον τομέα της ενέργειας. Και αυτό είναι προφανές αφού ο ακριβός εξοπλισμός παραγωγής (μετατροπείς – πλαίσια) βρίσκεται εκτεθειμένος στο ύπαιθρο και συνήθως σε περιοχές που είναι απομακρυσμένες από τον αστικό ή περιαστικό ιστό.
Οι λύσεις που μέχρι σήμερα έχουν εφαρμοστεί απέχουν σημαντικά από το να θεωρούνται ασφαλείς και αξιόπιστες. Είναι άμεσα εξαρτημένες από παράγοντες όπως η απρόσκοπτη τροφοδοσία ηλεκτρικού ρεύματος, η οποία επηρεάζει άμεσα την σωστή λειτουργία του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού.
Επιπλέον διάφορες συσκευές όπως blockers και jammers μπορούν να επιφέρουν μπλοκάρισμα στην επικοινωνία τους και να τα θέσουν εκτός λειτουργίας.
Τα κλασικά συστήματα ασφαλείας τίθενται σε λειτουργία μόνο και εφόσον ολοκληρωθεί το έργο και υλοποιηθούν οι επικοινωνιακές υποδομές, καθιστώντας το διάστημα της κατασκευής τους, μία δύσκολη σε θέματα ασφάλειας περίοδο.
Επιπλέον τα σημεία κάλυψης περιορίζονται σημαντικά στις νοητές ευθείες που καθορίζονται μεταξύ των υπερύθρων δεσμών που συνήθως επιλέγονται ως λύση, καθώς είναι άμεσα αντιληπτά από κάθε επίδοξο εισβολέα. Αντίστοιχα μεγάλες είναι οι καθυστερήσεις στην αποκατάσταση των βλαβών καθώς απαιτούν εξειδικευμένους τεχνικούς από την εγκαταστάτρια εταιρεία, κάτι που συνήθως αποτυπώνεται σε καθυστέρηση αρκετών ημερών.
